Kernwapens voor het Europese strijdtoneel

Twintig jaar nadat op West-Europese bodem voor het eerst Amerikaanse middellange afstandsraketten met kernkoppen werden opgesteld waarmee de Verenigde Staten van Engeland, Italië en Turkije de Sovjet-Unie konden bereiken, en zeventien jaar nadat de Amerikanen deze wapensystemen hebben ontmanteld, beslisten de Navo-lidstaten op 12 december 1979 unaniem nieuwe Amerikaanse middellange afstandsraketten met kernkoppen in Europa (een mix van ballistische raketten en kruisraketten) op te stellen. Officieel heette het dat de nieuwe Sovjet-SS-20 raket het Europese kernwapenevenwicht had verbroken en dat de Navo dat evenwicht moest herstellen. Klopte dat, of zat er meer achter?

In een twintigtal korte bijdragen wordt het probleem van de kernwapens voor het Europese Strijdtoneel – of Theater Nuclear Forces – hier omschreven als het scharnier van de wereld-bewapeningswedloop in kernwapens die beide blokken al 35 jaar in zijn greep houdt. Als bijlage volgt een verklaring van Pax Christi Vlaanderen over de vernieuwing van de kernwapens in Europa.

De kernwapens voor het Europese strijdtoneel vormen een zo bonte verscheidenheid van kernwapens en kernwapensystemen dat elke waarnemer er als basis van vergelijking DIE kernwapens kan uitkiezen die zijn stelling illustreren, en er DIE kernwapens uit kan weglaten die hem storen. Zo valt het op dat in alle vergelijkingen de zogenaamd tactische kernwapens – TNF-wapens op korte afstand – zijn weggevallen. Een verenging van de kernwapens voor het Europese strijdtoneel tot de TNF-wapens op middellange en lange afstand die als vanzelf de Sovjetunie versterkt en de Navo verzwakt, omdat precies de Navo sterker staat op het vlak van de TNF-wapens op korte afstand maar relatief zwak op het vlak van de TNF-wapens op middellange en lange afstand.

Pax Christi Vlaanderen, 1981

Dit boek is uitverkocht.

< Terug naar rubriek Oorlog & Vrede

isbn 90 70316 03 x
Omvang 128 blzn